Choi!. Dah masuk dua ribu sebelas rupanya. Konklusi dua ribu sepuluh?. Biasa saja. Tak ke mana-mana lagi pun. Masih lagi di ulu banat yang makin tak seronok. Makin mengarut. Yang diperlukan di ulu banat ni ialah tonik keceriaan kembali. Sekarang ni dipenuhi dengan racun hasad dengki yang bersepah-sepah.
Tak tahulah bila nak insaf, kerja tabur racun ni, layaknya duduk kat ladang pokok getah aje. Baru seronok orang kampung nak toreh getah. Hmmm.
Semoga dua ribu sebelas jadi makin sukses. Moga-moga.
6 comments:
suka meracun esok2 kena racun.
baru tau tinggi rendah pokok sawit.
.
ye.
selamat tahun baru. hehe.
mmg seronok tahun ni...
ade je yg cari pasal awal tahun ni. kan kan kan
may ALLAH bless us..to be a better person in a better year..
pam : keh keh keh..saya toreh getah jek cik!
amys : selamat bertahun baru yg gembira di sana!
hakim : tu lah pasal. mmg nak kena!
mimi : tqvm then.
selamat tahun baru!
Post a Comment